ú-skap

n. ‘unshape,’ shapelessness, deformity; með úskapi, þér hafit málit meirr til búit með úskapi enn eigi sé spjöllin á, Glúm. 347: spleen, madness, æði ok úskap, Hom. 113; hugr heitir úskap, Edda 110. úskaps-maðr, m. an ill-disposed person, Sturl. ii. 149.

II. in plur., úsköp, evil spells, imprecations: the saying, hlæja skyldi at ósköpunum en ekki fyrir þeim verða, see skap (B); ganga þó ríkt úsköpin er sonr verðr föður sínum at dauða, Al. 129; þeir menn er fyrir úsköpum verða, þá valda því íllar nornir, Edda 11; kvað íllar vættir því snemma stýrt hafa eðr úsköp, Korm. 240; at fyrir-koma þeim úsköpum er Þorveig hefði á lagt ykkr Steingerði, 208; úskapa verk, Fas. iii. 406: in mod. usage, ósköp and óskapa = immensely, awfully; ósköp fallegt, an enormity; það er ósköp að vita til þess!